کهن فرش

لغت نامه دهخدا

کهن فرش. [ ک ُ هََ / هَُ ف َ ] ( اِ مرکب ) فرش قدیمی. ( فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از زمین است که به عربی ارض گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). کنایه از زمین. ارض. ( فرهنگ فارسی معین ) :
جای و علفش نه زین کهن فرش
از خوشه چرخ و گوشه عرش.خاقانی ( تحفةالعراقین ، از فرهنگ فارسی معین ).