لغت نامه دهخدا کاو کلور. [ ک َ ] ( اِ ) آلت تناسل را گویندو به عربی قضیب خوانند. ( برهان ). خرزه بود. ( اسدی ).شاید کاوکلوک باشد مرکب از کاو بمعنی کاونده + کلوک بمعنی امرد. ( از حاشیه برهان چ معین ) : ورتو دو دانگ نداری که دهی رو مدارا کن با کاوکلور.طیان.
