دانشنامه اسلامی
وی در ۲۹ دسامبر ۱۹۰۹/ ۱۶ ذیحجّه ۱۳۲۷ به دنیا آمد. زبانهای سامی و ایرانی را در دانشگاههای بوداپست و برسلاو و پاریس فرا گرفت و در ۱۹۳۳/ ۱۳۱۲ ش، رساله دکتری خود را با عنوان آواشناسی وامواژه های ایرانی در آرامی تلمودی نوشت که در ۱۹۳۵/ ۱۳۱۴ ش در مجله آسیایی انتشار یافت. وی در تاریخ فارسی نو به تحقیق پرداخت و آن را بازسازی کرد و توانست با روشهای مبتکرانه در اعماق دوره پیش از تاریخ زبانهای ایرانی جدید نفوذ کند.
علت پیروزیهای تلگدی
می توان پذیرفت که شیوه محتاطانه و جامع نگر درکار و پیروزیهای تلگدی در بازسازیهای تجربی و ذهنی در قلمرو زبان فارسی ، از آن جا به دست آمد که وی در فرضیات و روشهای خود همواره می کوشید آرای اندیشمندان پیشین را بیازماید؛ از جمله، آرای زبان شناسان بزرگ قرن دوازدهم و سیزدهم/ هجدهم و نوزدهم و آرای امانوئل کانت و سایر نمایندگان فلسفه کلاسیک آلمانی و دوران روشنگری و عقل گرایی را تلگدی در ۵ مارس ۱۹۹۴/ ۱۴ اسفند ۱۳۷۳، در بوداپست درگذشت.
آثار تلگدی درباره زبانهای ایرانی
بعضی از آثار تلگدی درباره زبانهای ایرانی اینهاست : «در باره ترکیب اجزا در فارسی نو» ؛ «تذکری درباره برخی نظریات درباره انواع واژه ها» ؛ «سازه شناسی فارسی نو» «در باره یک نمونه از ساختار متشابهات در فارسی» ؛ «نظر هومبولت درباره زبان فارسی و مقایسه زبانها» «ملاحظاتی درباره وامواژه های عربی در فارسی»
