دانشنامه آزاد فارسی
نیبور، کارْسْتِن
پوینده و خاورشناس دانمارکی تبار آلمانی. مسّاحی و نقشه برداری را در دانشگاه هامبورگ و زبان عربی را در دانشگاه گوتینگن فراگرفت. در ۱۷۶۱ به فرمان فردریک پنجم، پادشاه دانمارک، با یک گروه پنج نفری برای پژوهش های علمی و تهیۀ کتاب های خطی به مصر، سوریه، و شبه جزیرۀ عربستان رفت. این گروه یک سال در مصر ماند. در ۱۷۶۲ به جدّه وارد شد و از آن جا راه هند را پیش گرفت. همراهانش در عربستان و در راه هند درگذشتند و او به تنهایی به سفر خود ادامه داد. در ۱۷۶۴ از بمبئی رهسپار اروپا شد و در میان راه به ایران رفت (۱۷۶۵) و در شیراز به حضور صادق خان، برادر کریم خان و حکمران فارس، رسید و از آن جا به تخت جمشید رفت. حدود یک ماه در مرودشت اقامت کرد و آثار باقی مانده و سنگ نبشته های میخی تخت جمشید را نقاشی کرد و ثابت کرد که خطوط کتیبه ها از سه نوع و ساده ترین آن ها مرکب از ۴۲ علامت است. پس از ترک ایران، از راه عراق و سوریه و عثمانی به کپنهاگ بازگشت (۱۷۶۷). پس از آن، مدتی در دستگاه نظامی دانمارک خدمت کرد و سپس به خدمت دستگاه اداری هولشتاین درآمد (۱۷۷۸). از آثارش: توصیف بلاد عرب به آلمانی (۱۷۷۲)؛ سفری به کشورهای عربی و اطراف آن به آلمانی در سه جلد (۱۷۷۴ـ۱۷۷۸، ۱۸۳۷) که بخشی از جلد دوم مطالبی دربارۀ ایران دارد و همین قسمت را پرویز رجبی با عنوان سفرنامۀ نیبور به فارسی برگردانده است (تهران، ۱۳۵۴ش)؛ گزارش مسافرت به عربستان (۱۷۷۶ـ۱۷۸۶).
