نمازی کنان

لغت نامه دهخدا

نمازی کنان. [ ن َ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) شستشوکنان :
به خون روی دشمن نمازی کنان
سنان بر سر موی بازی کنان.نظامی.ابر به باغ آمدبازی کنان
جامه خورشید نمازی کنان.نظامی.