لغت نامه دهخدا نافرمان پذیر. [ ف َ پ َ ] ( ص مرکب ) غیر مطیع. رام ناشدنی. سرکش. طاغی و یاغی : به دزدی هندویت را گر نگیرم چو هندو دزد نافرمان پذیرم.نظامی.
فرهنگ فارسی ( صفت ) آنکه فرمان نپذیردعاصی سرکش : بدزدی هندویت را گرنگیرم چو هندو دزد نافرمان پذیرم . ( صائب لغ. )
