مظفربیک رنگرز. [ م ُ ظَف ْ ف َ ب ِ ک ِ رَ رَ ] ( اِخ ) از اهالی کرمان و شخص کاسب و مهربان است. شاعر بسیار پخته ای است و این رباعی او شهرت فراوان دارد: افسوس که همدمان مونس رفتند یاران موافق مهندس رفتند آنها که به هم نشسته بودیم مدام هر یک به بهانه ای ز مجلس رفتند. ( از مجمع الخواص ص 301 و آتشکده آذر چ سید جعفر شهیدی ص 124 ).