لغت نامه دهخدا مراغه زدن. [ م َ غ َ / غ ِ زَ دَ ]( مص مرکب ) خرغلت زدن. خرغلط زدن. تمرغ : خصمانت مراغه می زننداندر خوی هر چند که بی مرند در تبریزند.؟
