دانشنامه اسلامی
ابن سینا در منطق شفا، برای لفظ کلی، نسبت به حکایتگری از ماهیت شئ یا اشیاء، ۳ قسم تصویر می کند:۱. لفظ کلیِ بیانگرِ تمام ذاتیات یک شئ یا اشیاء؛۲. لفظ کلیِ بیانگرِ بعضی از ذاتیات شئ؛۳. لفظ کلیِ بیانگرِ امور خارج از ذات شئ و عارض بر آن.ایشان از دو قسم اول به «لفظ مفرد کلی ذاتی» تعبیر می کند، و قسم سوم را «لفظ مفرد کلی عَرَضی» می نامد. و لفظ مفرد کلی ذاتی را اگر بر تمام ماهیت شئ دلالت کند، «لفظ ذاتی دالّ بر ماهیت»، و اگر بر تمام ماهیت دلالت نکند (بلکه بر بعض ماهیت دلالت کند)، «لفظ ذاتی غیر دالّ بر ماهیت» می نامد.مصداق لفظ ذاتی دالّ بر ماهیت، «نوع» است و مصداق لفظ ذاتی غیر دالّ بر ماهیت، «جنس» و «فصل» است. و هر یک از «عَرَض خاص» و «عَرَض عام»، مصداق لفظ مفرد کلی عَرَضی هستند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• فخرالدین رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه.
۱. ↑ ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۰-۳۳.۲. ↑ فخرالدین رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۱.
...
