دانشنامه اسلامی
عبادی مروزی، قطب الدین، ابومنصور مظفر
واعظ، فقیه و محدث. ملقب به امیر و معروف به امیر قطب الدین یا قطب عبادی. در روستای سنج عباد، از قراء مرو به دنیا آمد و بدین جهت به عبادی مشهور شد.
وی از نصرالله خشنامی و عبدالغفار شیروی و عده ای دیگر حدیث شنید. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام می نمودند.
او در جامع قصر املای حدیث می کرد. ابن اخضر و حمزه بن قبیطی و محمد بن مکرم از وی حدیث روایت کرده اند. نیکویی و حسن وعظ وی ضرب المثل بود.
ابن جوزی گوید: که او زیباکلام بود و از مواعظ او مجلداتی گردآوری کرده اند. ابوسعد سمعانی گوید: که از او رساله ای در «شرب الخمر» دیده است. عبادی در عسکر خوزستان درگذشت.
