دانشنامه اسلامی
«سید محمد موسوی جزایری»، فرزند سید علی اکبر و نواده محدث متبحر شهیر، سید نعمت الله جزایری رحمة الله علیه ، در شهر شوشتر، در اول ربیع الاول سال ۱۳۳۴ ق، متولد گردید.
دوران علمی و اساتید
پس از گذراندن دوره دروس ابتدایی، تحصیلات علوم دینی خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت. از جمله اساتید ایشان، علامه سید مهدی آل طیب (متوفی ۱۳۶۱ ق) و شیخ محمدکاظم شیخ شوشتری (متوفی ۱۳۷۱ ق) و شیخ محمد تقی شیخ شوشتری بوده اند. ایشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال ۱۳۵۸ ق، برای تکمیل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش امیرالمؤمنین علیه السّلام پناه برد و در راه این هجرت رنج های فراوان و مصیبت های سنگینی را تحمل نمود. در آن جا در درس استاد اعظم، یگانه دوران، مرحوم شیخ ضیاءالدین عراقی (معروف به آقا ضیاء)، حاضر گردید و پس از وفات وی، در درس مرجع بزرگ دینی، آیت الله خویی رحمة الله علیه شرکت نمود تا آنکه به چنان مرتبه والایی از علم و اجتهاد و استنباط نائل گردید که جز کسانی که منت و توفیق الهی یار ایشان باشد، به آن نخواهند رسید.
درجات علمی
آن عالم ربانی، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدریس و تحقیق مشغول گردید و تمامی عمر شریف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهی از منکر سپری نمود. او با جدیت تمام وارد میدان علم و حکمت گردید، سپس به درجات بالا و مرتبه نهایی علم و فقه و تحقیق نائل آمد و فقیهی جامع، محققی پی گیر، اندیشمندی واقع بین و دارای رایی استوار گردید. چه بسیار مسائل پیچیده ای که آنها را با بیانش گشود و مطالب گره خورده ای که با سرانگشتان فکرش باز نمود. مجلس پر برکتش منبعی برای افاضات و افادات و مدرسه ای برای ارباب فضل و کمالات بود. از محضر او، هم انسان های والا بهره می بردند و هم مردم عامی از شهد مواعظش کام یاب می گردیدند.
دوران تدریس
...
