لغت نامه دهخدا
ربیعبن زیاد. [ رَ ع ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن سلامةبن قیس قضاعی سپس تُوَیلی. چابکسوار نامدار معروف به اعرج. او را اشعاری نغز از دوره جاهلیت بود و برحسب نوشته ابن کلبی تا عهد عثمان زنده بوده است. ( از الاصابة ج 1 قسم 1 ).
ربیعبن زیاد. [ رَ ع ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ بن سفیان بن ناشب عبسی. یکی از بزرگان و نوابغو شجاعان دوران جاهلیت عرب بود. او را کامل نیز می گفتند. او شاعر بود و پیش نعمان بن منذر رفت. در حدود سال 30 پیش از هجرت درگذشت. ( از اعلام زرکلی ). و رجوع به عقدالفرید فهرست ج 6، عیون الاخبار ج 4 ص 65، البیان و التبیین ج 2 ص 242 و جهانگشای جوینی ج 2 ص 239 شود.
