رای فتادن

لغت نامه دهخدا

رای فتادن. [ ف ِ / ف ُ دَ ] ( مص مرکب ل )رای افتادن. رای کردن. عطف توجه کردن. علاقه مند شدن بکسی. نظر بکسی کردن. منظور نظر افتادن :
شهان پیشین فر همای بردندی
زبهر فال به هر کس که شان فتادی رای.فرخی.رجوع به رای اوفتادن شود.