لغت نامه دهخدا خوش پوشاک. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آراسته. نیک پیراسته در لباس. خوش لباس. ( ناظم الاطباء ): خِرخِر؛ مرد خوش خوراک و خوش پوشاک. ( منتهی الارب ).
