لغت نامه دهخدا خوش سای. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( اِ ) شمشاد. ( ناظم الاطباء ). بقش. ( فیروزآبادی ): بقش ؛ درختی است و آنرابه فارسی خوش سای گویند. ( منتهی الارب ). بقس. بوقس.
