خوار گذاشتن

لغت نامه دهخدا

خوار گذاشتن. [ خوا / خا گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) مهمل گذاشتن. ( یادداشت مؤلف ) :
مر آن کرم را خوار نگذاشتند
بخوردنْش نیکو همی داشتند.فردوسی.نه نیکو بود بددلی شاه را
نه بگذاشتن خوار بدخواه را.اسدی.