دانشنامه اسلامی
همان طور که می دانیم و چنانکه در خود این کتاب مقدس نیز به آن اشاره شده است، اطلاق عنوان قرآن هم لفظ را در برمی گیرد و هم معنی را. اجماع فقهای شیعه بر آن است که، ترجمه قرآن را نمی توان قرآن دانست، زیرا در این صورت سبب نابودی و تحریف آن خواهد شد، چنانکه علت اصلی از بین رفتن انجیل نیز، ترجمه آن از اصل عربی به یونانی بوده است.
پیشینه ترجمه قرآن
مسأله جواز ترجمه قرآن به طور گسترده از عصر ابوحنیفه به بعد مطرح گردید از آن هنگام تا کنون ترجمه قرآن فراز و نشیب بسیاری را گذرانده است. در سده های نخستین نزول قرآن، قدسیت آنچنان با افراط اذهان آمیخت که حتی ترجمه آن نوعی خروج از دین به حساب می آمده. می پنداشتند هر کس ترجمه قرآن را جایز بداند، آن را قرآن به حساب آورده، و در پاسخ به تحدی این کتاب عزیز، موضعی انفعالی اتخاذ کرده است. گذشت زمان بسیاری از این مسائل را حل کرد، اما امروزه نیز رشته مسائل ترجمه های قرآنی به همین قداست به جا، گره می خورد مسائلی همچون:انتخاب نوع واحد ترجمه؛ میزان آمیزه های تفسیری؛ میزان آزادی در تغییرات واژگانی و ساختاری؛ دایره حذف و اضافات؛ و... بنابراین می بینیم که مهمترین عامل تمایز ترجمه متون قرآن از سایر متون در قداست آن است.
نکات قابل توجه
اکنون پاره ای از مسائلی که قداست قرآن سبب شده تا آنها را به نحوی خاص در ترجمه های قرآن نسبت به سایر ترجمه ها، لحاظ کنیم، را بر می رسیم:
← شأنیت عبارات
...
