خرقه گشتن

لغت نامه دهخدا

خرقه گشتن. [ خ ِ ق َ / ق ِ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) پاره گشتن. دریده شدن. چاک شدن :
چون خرقه گشت بر کَتِف شب ردای قار
شد غرق در غلاله زر فرق کوهسار.اثیر اخسیکتی ( از آنندراج ).