خر دراز بستن. [خ َ دِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از عرض تجمل و شأن کردن و به بی غمی و به فراغ بال گذراندن : وحشی بس است چند توان بست خرد راز از خر ظریف شهر بیندیش زینهار.وحشی ( از آنندراج ).به اهل میکده زاهد کند نواخوانی دراز بسته چو طنبور خوش خر خود را.اشرف ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
کنایه از عرض تجمل و شان کردن و به بی غم و بفراغ بال گذراندن .