دانشنامه اسلامی
برای افراد این خاندان نسبت های علوی، قُرَشی ، هاشمی و مکی برشمرده اند، و این شاید بدان سبب باشد که آنان را از فرزندان محمد بن حنفیه پسر علی بن ابی طالب (ع ) خوانده اند، اما از آن جا که شمار پشت های این خاندان تا علی بن ابی طالب (ع ) از آنچه قاعده معروف نسب شناسی (در هر قرن سه پشت ) اقتضا می کند، کمتر است ، در صحت چنین انتسابی جای تردید می ماند؛ به ویژه اگر دریابیم که مردم مکه نسب این دودمان را به عتبه بن ابی لهب می رساندند و این نام به تنهایی انگیزه خوبی برای تغییر شجره نامه تواند بود. همه افراد شناخته شده این خاندان شافعی بوده اند، جز عطیه (د ۸۷۴ق /۱۴۷۰م ) که سخاوی او را مالکی مذهب دانسته است .
شهرت
اشتهار این خاندان بیشتر در سده های ۸ -۱۰ق /۱۴-۱۶م بود و در این دوره کسانی از آن خاندان در دانش و تجارت بلند آوازه شدند. دانش ِ عالمان این خانواده بیشتر در جهت ضبط و ذکر اهمیت سرزمین حجاز (تاریخ محلی ) به کار گرفته شده است . برخی از افراد این خانواده برای تجارت به مصر، شام ، یمن و حتی هند سفر می کردند.
افراد مشهور
از فرزندان عبدالله افزون بر کسانی که درباره هر یک از آنان جداگانه سخن خواهد رفت ، این افراد در خور ذکرند: حسن بن عبدالله (د پس از ۷۴۰ق ) و برادر وی جمال الدین محمد (د ۷۳۶ق ) که مدتی نایب ] قاضی مکه بود؛ احمد (د ۷۶۹ق ) پسر جمال الدین محمد و قاضی جمال الدین ابوالخیر محمد (د ۷۲۳ق ) برادر احمد این قاضی جمال الدین ابوالخیر ۳ پسر داشت که دو تن از آنان به نام های عبدالرحمان ملقب به الوجیه و ابوبکر در طاعون مکه جان سپردند. (جمادی - الاول ۷۹۳)اما بلند آوازه ترین دانشمندان بنی فهد از نسل ابوالخیر محمد و از پسر دیگر او نجم الدین محمد هستند:
← نجم الدین ابوالنصر محمد
...
