حفظ الغیب

لغت نامه دهخدا

حفظالغیب. [ ح ِ ظُل ْ غ َ ] ( ع اِ مرکب ) یادکردبخوبی غائبی را. پاس نیکنامی غائبی داشتن. کسی را در عقب او به نیکی یاد داشتن. ( آنندراج ) :
شنیده اند ز من صفدران به حفظالغیب
ثنای او که صف بخل بردریده اوست.خاقانی.

فرهنگ عمید

پاس خاطر شخص غایب داشتن، در غیاب کسی از او به نیکی یاد کردن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) حفظ غیب
یاد کردن بخوبی غائبی را