لغت نامه دهخدا بخت گشا. [ ب َ گ ُ ] ( نف مرکب ) بخت گشاینده. که بخت بسته را بگشاید. گشاینده بخت. آن که گره از کار بسته بگشاید. || آنکه با جادویی و فسون زنی را شوهر دهد.
