لغت نامه دهخدا ( بخت آفرید ) بخت آفرید. [ ب ُ ] ( اِخ ) یکی از مفسرین اوستا در عهد ساسانیان. ( از خرده اوستاص 27 ). و رجوع به سبک شناسی بهار ج 1 ص 54 و 114 شود.
فرهنگ اسم ها اسم: بخت آفرید (دختر) (فارسی) (تلفظ: bakht-afarid) (فارسی: بخت آفرید) (انگلیسی: bakht-afarid) معنی: آفریده بخت و اقبال
