باز خندیدن

لغت نامه دهخدا

بازخندیدن. [ خ َ دی دَ ] ( مص مرکب ) خندیدن :
چون سید عامری چنین دید
از گریه گذشت و بازخندید.نظامی.گفتی به سخن چو کار بندند
زآن نظره چو غنچه بازخندند.نظامی. || روی خوش نشان دادن. بشاشت نمودن :
مجنون کمر نیاز بندد
لیلی برخ که بازخندد.نظامی.