باده ٔ شبگیر

لغت نامه دهخدا

باده شبگیر. [ دَ / دِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی صبوحی. حافظ گوید :
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست.( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

صبوحی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم