باده ٔ شبگیر

لغت نامه دهخدا

باده شبگیر. [ دَ / دِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی صبوحی. حافظ گوید :
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست.( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

صبوحی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال مکعب فال مکعب فال رابطه فال رابطه فال تک نیت فال تک نیت