لغت نامه دهخدا بادحکه. [ ح ِک ْ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) بمعنی شهوت و باه زنان ، و این مرکب است چه حکه بمعنی خارش است چون باد و روح در عروق و اعصاب اندام زن ممتلی میشود حالتی مثل خارش بهم میرسد. ( غیاث ) ( آنندراج ).
