انده کشیدن

لغت نامه دهخدا

انده کشیدن. [ اَ دُه ْ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) اندوه بردن. غم خوردن. تحمل کردن اندوه :
یار آن باشد که انده یار کشد.عبدالواسع جبلی.من کانده تو کشیده باشم
اندوه زمانه خوار دارم.سعدی.