لغت نامه دهخدا اندرواه. [ اَ دَ ] ( ص مرکب ) سرگشته و حیران. || سرنگون آویخته. || ( اِ مرکب ) احتیاج. ( برهان قاطع ) ( مؤید الفضلاء ). و رجوع به اندروای شود.
