دانشنامه اسلامی
وی از اشراف طایفه بنی جُمَح و از سروران آن به شمار می رفت و به «غِطریف» یعنی بزرگ بزرگان اشتهار داشت.
[ویکی فقه] امیة بن خلف جُمَحی قریشی از مخالفان برجسته پیامبر اسلام می باشد.
وی از اشراف طایفه بنی جُمَح و از سروران آن به شمار می رفت و به «غِطریف» یعنی بزرگ بزرگان اشتهار داشت.
در جاهلیت
گفته اند که او در عصر جاهلی دیگ سنگی می فروخته و در جنگ فجار دوم (یا چهارم) فرماندهی تیره بنی جُمح را عهده دار بوده است ؛ همچنین برخی او، پدر، برادر و فرزندش را از سخاوتمندان عصر جاهلی برشمرده اند.
بعد از بعثت
پس از بعثت پیامبر اکرم او از مخالفان سرسخت آن حضرت شد و برای جلوگیری از گسترش اسلام با سخت کوشی و پشتکار فراوان در تمامی مراحل برخورد قریش با پیامبر، همراه آنان بود و به شیوه های گوناگون در آزار حضرت کوشید. استهزا و عیبجویی از پیامبر و مجادله با آن حضرت ، تحریک دیگران به بازگشت ازاسلام و رها کردن پیامبر در دستور کار وی قرار داشت.به گفته مورخان وی چندین بار به سراغ ابوطالب (علیه السلام) رفت یا دیگران را نزد وی فرستاد و از او خواست تا برادرزاده اش را از تبلیغ رسالت خویش باز دارد. وی از جمله ۷ نفری بود که پس از جسارت ابوجهل به پیامبر در مقام ابراهیم حضرت رو به کعبه آنان را نفرین کرد ؛ همچنین وی از عوامل مؤثر در توطئه های مشرکان مکه بر ضدّ رسول خدا بود؛ از جمله در نشست مشورتی دارالندوه، در سال سیزدهم بعثت و اتخاذ تصمیم به قتل آن حضرت ، محاصره خانه پیامبر در لیلة المبیت و تعقیب آن حضرت تا دهانه غار ثور حضور داشت.
امیه و ازار مسلمین
...
