اشک اور

لغت نامه دهخدا

( اشک آور ) اشک آور. [ اَ وَ ] ( نف مرکب ) ماده یا حالتی که سبب گریه و اشک ریزی شود.
- گاز اشک آور ؛ گازیست که در جنگها یا اعتصابات داخلی بکار برند. رجوع به گاز شود.

فرهنگ عمید

( اشک آور ) آنچه باعث گریه یا ریزش اشک می شود: گاز اشک آور.

فرهنگ فارسی

( اشک آور ) ماده یا حالتی که سبب گریه و اشک ریزی شود . یا گاز اشک آور .