دانشنامه اسلامی
پیروان حضرت شعیب علیه السلام بر اعتقاد خویش و ایمانشان در توحید الهی استوار بودند چنانکه قرآن می فرماید: قال الملا الذین استکبروا من قومه لنخرجنک یـشعیب والذین ءامنوا معک من قریتنآ او لتعودن فی ملتنا قال او لو کنا کـرهین (سران قومش که تکبر می ورزیدند گفتند: ای شعیب یا تو و کسانی را که با تو ایمان آورده اند از شهر خودمان بیرون خواهیم کرد یا به کیش ما برگردید گفت: آیا هر چند کراهت داشته باشیم.) تفسیر مجمع البیان در معنای (قال الملا الذین استکبروا من قومه) می گوید: «أی: رفعوا أنفسهم فوق مقدارها.» قد افترینا علی الله کذبا ان عدنا فی ملتکم بعد اذ نجنا الله منها وما یکون لنآ ان نعود فیهآ الا ان یشآء الله ربنا وسع ربنا کل شیء علما علی الله توکلنا..(گر بعد از آنکه خدا ما را از آن نجات بخشیده (باز) به کیش شما برگردیم در حقیقت به خدا دروغ بسته ایم و ما را سزاوار نیست که به آن بازگردیم مگر آنکه خدا پروردگار ما بخواهد (که) پروردگار ما از نظر دانش بر هر چیزی احاطه دارد بر خدا توکل کرده ایم بار پروردگارا میان ما و قوم ما به حق داوری کن که تو بهترین داورانی.) تفسیر شریف المیزان چنین می فرماید: شعیب علیه السلام در آیه شریفه از ارتداد واعراض از دین توحید اظهار کراهت نموده و با جمله (قد افترینا علی الله کذبا) و سایر جملات بعدی کراهت خود را توجیه نموده ، فهمانید در صورتی که او و قومش مجبور به اختیار یکی از دو شق ارتداد و یا تبعید شوند جز شق دوم را اختیار نخواهند کرد.
