دانشنامه اسلامی
نحاس، ابو جعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی (م ۳۳۸ ق) در مصر زاده شد و در مصر درگذشت. تاریخ تولدش مشخص نیست. به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش محمد بن ولید بوده و از اخفش ، نفطویه و از زجاج و دیگران نیز علم آموخته است. پس از آن که تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند به مصر بازگشت و در آن دیار از نسایی و دیگر محدثان حدیث آموخت و پس از آن به تدریس و تصنیف مشغول شد. گفته اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. مشهورترین آثار قرآنی او معانی القرآن و اعراب القرآن است. و کتابی دیگر هم تحت عنوان الناسخ و المنسوخ دارد. ابو بکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبد السلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند. در سجایای اخلاقی او نوشته اند که به رغم دانش بسیار خود هرگز پرسیدن را عار نمی دانست و شیفته دانش بود و در تدریس علوم تلاشهای بسیار کرد و در لغت ، تفسیر ، قرائت و ادبیات بسیار توانمند بود و در ایجاد فرهنگ عربی و مصر نقش و جایگاهی ویژه دارد.
منبع
نرم افزار مشکات الانوار، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
