دانشنامه اسلامی
اجتماع امر وجوبی و نهی تنزیهی عبارت است از جمع شدن امری که از آن وجوب فهمیده می شود با نهیی که از آن کراهت استفاده می شود؛ مانند: امر شارع به نماز (صلّ) که بر وجوب نماز دلالت دارد و نهی او از نماز در حمام (لا تصلّ فی الحمام) که بر کراهت نماز خواندن در حمام دلالت دارد، و به طور اتفاقی در موردی، این امر و نهی، هر دو متوجه مکلف شود؛ یعنی از طرفی وقت نماز است و امر «صلّ» متوجه مکلف شده و از طرفی هم مکلف در حمام است و نهی تنزیهی متوجه او شده است.
