دانشنامه اسلامی
عمرو بن سفیان بن عبد شمس بن سعد، از بنی سلیم، تیره ذکوان هم پیمان ابوسفیان و از دولتمردان معاویه. عمرو در جاهلیت زیست و تا نبرد حنین در صف مشرکان با مسلمانان جنگید و گویا پس از آن اسلام آورد.
جزئیات زندگی وی در تاریخ روشن نیست؛ بدین جهت در باب صحابی بودن او اختلاف است. برخی وی را از صحابیان پیامبر صلی الله علیه و آله نمی دانند؛ بنابراین معتقدند که روایت او از پیامبر مرسل است؛ چنان که بخاری نیز در تاریخ کبیر نام وی را در ردیف صحابه ذکر نکرده ولی برخی چون مسلم بن حجاج او را صحابی شمرده اند.
شیخ صدوق از آن رو که وی را در ماجرای تبوک، از دست اندرکاران قتل پیامبر می داند، صحابی می شمارد. شاید در صحابی شمردن او اشتباهی رخ داده باشد؛ چرا که در تاریخ دو نفر به ابوالاعور شهره بوده اند: یکی حارث بن ظالم انصاری خزرجی، از بنی عدی بن نجّار که در صحابی بودن وی اختلافی نیست و دیگری، عمرو بن سفیان سلمی و شاید در این عرصه، اغراض سیاسی دخالت داشته تا بدین گونه بر شمار اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله در سپاه معاویه بیفزاید؛ به هر حال، داوری در این باره آسان نیست.
ابوالاعور هم پیمان حرب بن امیه و پسرش ابوسفیان بن حرب که در جنگ احد و خندق بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله شمشیر می زد بود. او خود نیز در جنگ احزاب با گروهی از بنی سلیم به یاری قریش شتافت. پس از آن در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله سخنی از او نیست.
او در زمان ابوبکر در نبرد یرموک، فرماندهی گروهی را بر عهده داشت و در زمان عمر در فتح شام یکی از ده فرمانده ابوعبیده در فِحل (محلی در شام) بود و در سال 13 هجری با دیگر فرماندهان به طبریه وارد شد و مردم آن جا با او مصالحه کردند.
[ویکی فقه] عمرو بن سفیان بن عبد شمس بن سعد، از بنی سلیم ، تیره ذکوان هم پیمان ابوسفیان و از دولت مردان معاویه بود.
عمرو، در جاهلیت زیست و تا نبرد حنین در صف مشرکان، با مسلمانان جنگید و گویا پس از آن اسلام آورد. جزئیات زندگی وی در تاریخ روشن نیست؛ بدین جهت در باب صحابی بودن او اختلاف است. برخی، وی را از صحابیان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم نمی دانند؛ بنابراین معتقدند که روایت او از پیامبر، مرسل است؛ چنان که بخاری نیز در تاریخ کبیر، نام وی را در ردیف صحابه ذکر نکرده؛ ولی برخی چون مسلم بن حجاج او را صحابی شمرده اند. شیخ صدوق از آن رو که وی را در ماجرای تبوک ، از دست اندرکاران قتل پیامبر می داند، صحابی می شمارد. شاید در صحابی شمردن او اشتباهی رخ داده باشد؛ زیرا در تاریخ دو نفر به ابوالاعور شهره بودند: یکی حارث بن ظالم انصاری خزرجی، از بنی عدی بن نجار که در صحابی بودن وی اختلافی نیست و دیگری، عمروبن سفیان سلمی، و شاید در این عرصه، اغراض سیاسی دخالت داشته تا بدین گونه بر شمار اصحاب رسول خدا در سپاه معاویه بیفزاید؛ به هر حال، داوری در این باره آسان نیست. ابوالاعور بر ضد پیامبرابوالاعور، هم پیمان حرب بن امیه و پسرش ابوسفیان بن حرب که در جنگ احد و خندق بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم شمشیر می زد بود. او خود نیز در جنگ احزاب ، با گروهی از بنی سلیم به یاری قریش شتافت. پس از آن، در زمان رسول خدا، سخنی از او نیست.او در زمان ابوبکر در نبرد یرموک ، فرماندهی گروهی را بر عهده داشت و در زمان عمر ، در فتح شام ، یکی از ده فرمانده ابوعبیده در فحل (محلی در شام) بود و در سال ۱۳ هجری، با دیگر فرماندهان به طبریه وارد شد، و مردم آن جا با او مصالحه کردند. در سال ۱۵ هجری جانشین عمروعاص در اردن شد تا عمرو، به جنگ رومیان در اجنادین برود. در غزوه عموریه ، (۲۳ هجری) امیر لشکر شام بود. ابوالاعور در زمان عثمان ، در واپسین نبرد قبرس به سال ۲۶ یا ۲۷ هجری از طرف معاویه، در نقش فرمانده سپاه اسلام جنگید. در واقعه اعتراض مصریان بر عثمان، حامل نامه وی به والی مصر مبنی بر سرکوبی معترضان بود و هنگام درگذشت عثمان، کارگزاری معاویه را در اردن برعهده داشت.
[ویکی فقه] ابوالاعور سلمی (قرآن). ابوالاعور سلمی، عمرو بن سفیان، هم پیمان ابوسفیان و از کارگزاران معاویه است.
برخی مفسران مقصود از «ولا تطع الکافرین» در آیه ۱ و ۴۸ احزاب را ابوالاعور و تنی چند از مشرکان مکه، و آیه ۱۰ احزاب را درباره گروهی از فرماندهان مشرک در جنگ خندق، از جمله وی دانسته اند.
