ابو ملیح

لغت نامه دهخدا

ابوملیح. [ اَ م َ ] ( ع اِ مرکب ) رجوع به ابوالملیح شود.
ابوملیح. [ اَ م َ ] ( اِخ ) حمید. او از ابی صالح خوزی حدیث شنوده است.
ابوملیح. [ اَ م َ ] ( اِخ ) صبیح مدینی. محدث و ثقه است.