ابراهیم احسائی. [اِ م ِ اَ ] ( اِخ ) از فقها و نحویین قرن یازدهم هجری ، از مردم احساء. در طریقت از مریدان شیخ تاج الدین هندی بوده. شرحی بر نظم الاجرومیه عمریطی دارد و دفع الأسی فی اذکار الصبح و المسا تألیف دیگر اوست. به عربی نیز شعر میگفته و در 1048 هَ.ق. درگذشته است.
