کوویه

لغت نامه دهخدا

کوویه. [ ی ِ ] ( اِخ ) بارون ژرژ. زیست شناس فرانسوی ( 1769-1832م. ). مبدع تشریح سنجشی و فسیل شناسی است. او با اصول دوگانه خود یکی به نام «قانون تبعیت اعضا» و دیگری «قانون رابطه شکلها» توانست انواع ناپدید شده را با چند استخوان شکسته معین کند و پستانداران فسیل شده را سازمان دهد. او در پایان عمر با عقیده «یگانگی ترکیب اعضاء» ژوفروی به مخالفت برخاست. کوویه به عضویت آکادمی فرانسه نیز نائل آمد. ( از لاروس ).

دانشنامه عمومی

کوویه (دهانه). کوویه یک دهانه برخوردی در ماه است.
این دهانه ۱۷ دهانه اقماری دارد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم