لغت نامه دهخدا
کلکی. [ ک َ ل َ ] ( ص نسبی ) از روی حقه و مکر. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کَلَک شود. || شخص هرزه. ( فرهنگ فارسی معین ). هرزه گرد وهرجایی. ( ناظم الاطباء ). اهل فساد. زن تباه کار. زنی نابسامان. زن بدعمل. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
کلکی. [ ک َ ل َ ] ( اِ ) پری باشد که در بزم و رزم بر سر بزنند و به ترکی جیغه خوانند. ( برهان ). جیغه و پری که در بزم و رزم پادشاهان و جوانان خوش صورت و مردمان شجاع و دلاور بردستار و کلاه زنند ( ناظم الاطباء ). و رجوع به کَلَل شود.
