معنی کتد | لغت یاب

کتد

لغت نامه دهخدا

کتد. [ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ع اِ ) فراهم آمدنگاه هر دو شانه از مردم و اسب یا هر دو. || بمعنای دوش است یا میان دوش تا پشت. ج ، اَکتاد و کُتود. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) ستاره ای است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). نام ستاره ای است و آن کاهل اسد است. ( یادداشت مؤلف ).
کتد. [ ک َ ت َ ] ( اِخ ) کوهی است به مکة بطرف مَغَمَّس حرسهااﷲ تعالی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).