کافوربار. ( نف مرکب ) کافور بارنده. کافوربیز. || کنایه از هر چیز بغایت سرد. ( برهان ). || کنایه از هر چیز بسیار خوشبوی باشد. ( برهان ) : بخورانگیز شد عود قماری هوا میکرد خود کافورباری.نظامی. || برف بار، چه کافور باریدن کنایه از برف باریدن است. ( برهان ) : گهی در بارد گهی عذر خواهد همان ابر بدخوی کافوربارش.ناصرخسرو.برآمد ز کوه ابر کافوربار مزاج زمین گشت کافورخوار.نظامی.ز باریدن ابر کافوربار سمن رسته از دستهای چنار.نظامی.
فرهنگ عمید
۱. بارندۀ برف: برآمد ز کوه ابر کافوربار / مزاج زمین گشت کافورخوار (نظامی۵: ۷۵۶ ). ۲. دارای بوی خوش، پراکنندۀ بوی خوش.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - کافور بارنده کافور ریزنده . ۲ - آنچه که بغایت سرد باشد . ۳ - آنچه که بغایت خوشبو باشد . ۴ - برف بار : [ بر آمد ز کوه ابر کافور بار مزاج زمین گشت کافور خوار ] . ( نظامی )
