چهارجهت

لغت نامه دهخدا

چهارجهت. [ چ َ / چ ِ ج َ هََ ] ( اِ مرکب ) چهار حد اصلی. چهارسوی وچهارطرف : چهار جهت اصلی ؛ مشرق ، مغرب ، شمال و جنوب. چهار جهت فرعی ؛ شمال شرقی ، شمال غربی ، جنوب شرقی و جنوب غربی. || عالم. رجوع به چارجهت شود.

فرهنگ عمید

چهار جهت اصلی که عبارت است از مشرق، مغرب، شمال، و جنوب، چهار سمت.
* چهارجهت فرعی: چهار جهتی که بین چهار جهت اصلی قرار دارد و عبارت است از شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی، و جنوب غربی.

فرهنگ فارسی

شمال، جنوب، شرق، غرب، وچهارجهت فرعی