معنی پیستوله | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پیستوله. [ ت ُ ل ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) پیستله. رجوع به پیستله شود.

فرهنگ معین

(لِ ) [ فر . ] (اِ. ) ۱ - اسلحة کمری گرم ، هفت تیر، تپانچه . ۲ - دستگاهی که با آن رنگ را می پاشند، اسپری . ۳ - نوعی خط کش که برای ترسیم منحنی های نامنظم به کار می رود.

فرهنگ عمید

۱. نوعی رنگ پاش به شکل هفت تیر.
۲. نوعی خط کش منحنی.
۳. نوعی اسلحۀ گرم کمری.

دانشنامه عمومی

پیستوله وسیله ای مورد استفاده در رسم فنی است. مدل های آن در قدیم از چوب و فلز ساخته می شدند؛ ولی امروزه اکثراً پلاستیکی هستند. پیستوله در شکل، اندازه و مدل های مختلف وجود دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

پیستولِه
(یا: پیشتو؛ پیستله) نوعی سلاحِ دستی گرم. تپانچه ای لوله بلند که افسران دورۀ صفویه به همراه داشتند. قنداق آن کوچک و لولۀ آن بلند و سبک بود. نام آن احتمالاً برگرفته از نام شهر پیستویای ایتالیا است که این سلاح نخستین بار در آن جا ساخته شد یا از واژۀ پرتغالی یا اسپانیاییِ پیستولا گرفته شده است. پیستوله های چخماقی بسیاری از دورۀ صفویه به جا مانده است.