پیتاکوس

لغت نامه دهخدا

پیتاکوس. [ کُس ْ ] ( اِخ ) یکی از حکمای سبعه یونان باستان. وی در سال 650 ق. م. پیش از میلاد در جزیره می تی لن تولد یافت و در 579 درگذشت. پیتاکوس خطابه ای چند درباره قوانین داشته است که اکنون در دست نیست. ( ترجمه تمدن قدیم فوستل دو کولانژ ص 467 ).
صاحب قاموس الاعلام ترکی آرد: از حکمای سبعه معروف یونان قدیم است. وی بسال 650 ق.م. در مدللی متولد شد و بسال 579 وفات یافت و برای طرد و منکوب ساختن غاصبان اداره میهن خویش اتحادی منعقد ساخت. در موقع کشمکش با فرینون از سرداران آتن این عهدنامه را بپارچه سفیدی پیچیده زیر سپر خود نگاهداشته بود و در نتیجه بفیروزی نایل گردید. هموطنانش وی را بسر کار آوردند و بتشکیل یک اداره حکیمانه موفق شد. نظامات و قوانینی بسیار خوب وضع و آنگاه که کناره گیری کرد مقداری اراضی به وی دادند مختصری برداشت و بقیه را باز پس داد. امثالی حکیمانه از وی نقل کرده اند. ( قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

یکی از حکمای سبعه یونان باستان ( و. جزیره میتیلن ۶۵٠ - ف. ۵۷۹ ق م . ) پیتاکوس خطابهای چند درباره قوانین داشته که اکنون در دست نیست.

دانشنامه آزاد فارسی

پیتاکوس (۶۵۰ـ۵۶۹پ م)(Pittacus)
سیاستمدار و سردار یونانی. یکی از حکمای سبعۀ یونان بود. به سرنگونی جبار موتیلنه در لِسبوس کمک کرد و دَه سال قانون گذار آن جا شد. دموکراتی میانه رو بود و از بازگشت نجیب زادگان (ازجمله آلکایوس) جلوگیری کرد.