ملک فشان

لغت نامه دهخدا

ملک فشان. [ م ُ ف َ / ف ِ ] ( نف مرکب ) ملک فشاننده. ملک بخش :
خدایگان سلاطین بحر و بر دل شاد
ملک نهاد و ممالک پناه و ملک فشان.سلمان ساوجی ( از آنندراج ).