معنی رخ کردن | لغت یاب

رخ کردن

لغت نامه دهخدا

رخ کردن. [ رُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) یا به چیزی رخ کردن. التفات کردن به چیزی. ( از مجموعه مترادفات ص 48 ). متوجه شدن به چیزی. ( آنندراج ). روی کردن بدان چیز. روی آوردن بسوی آن چیز :
پیرهن بر تن خار و خس وادی تنگ است
یارب از تنگدلان رخ که سوی صحرا کرد.واله هروی ( آنندراج ).|| پیش آمدن. روی دادن. اتفاق افتادن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به رو کردن و روی کردن شود. || جوانه زدن ( درخت و گل و جز آن ). || سرخ کردن.