لغت نامه دهخدا خوش مغزی. [ خوَش ْ / خُش ْ م َ ] ( حامص مرکب ) خوب مغزی. خوش باطنی. مقابل خوش ظاهری : به خوش مغزی به از بادام تر بودبه شیرین استخوانی نیشکر بود.نظامی.
