دانشنامه اسلامی
ابوعبداللّه سلمان (سلیمان) بن ابوطالب عبداللّه بن محمّد فتی نهروانی، از محدّثین و فقهای شافعی در قرن پنجم هجری است. در نهروان متولّد شده، و در ری نشو و نما یافته، و در بغداد به تحصیل پرداخته، و سرانجام در اصفهان مقیم شده است. نحو را از ثمانینی و لغت را از حسن بن دهان فراگرفته، و از قاضی ابوالطیّب طبری حدیث را شنید. وی در علوم ادبی، خصوصا لغت و نحو استاد بوده، و شعر نیز می سرود. سرانجام او در ۱۲ صفر ۴۹۳ق (یا ۴۹۴) در اصفهان وفات یافت.
آثار و تالیفات
وی را تالیفاتی است از آن جمله: ۱. التّفسیر، در قراآت؛۲. شرح الایضاح، تالیف ابوعلی فارسی، در نحو؛۳. شرح دیوان المتنبّی؛۴. شرح الامالی؛۵. علل القراآت؛۶. القانون، در لغت، در ده مجلّد.
یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۱۳۸۱.
۱. ↑ یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۱۳۸۱.
...
