لغت نامه دهخدا
ذبذب. [ ذَ ذَ ] ( اِخ ) چاهی است به موضعی مسمی به مطلوب از دیار ابی بکربن کلاب.
ذبذب
ذبذب. [ ذَ ذَ ] ( اِخ ) چاهی است به موضعی مسمی به مطلوب از دیار ابی بکربن کلاب.
دانشنامه اسلامی
تکرار در قرآن: ۱(بار)
تذبذب بمعنی حرکت است در مجمع فرموده: «ذبذبة فتذبذب» یعنی او را حرکت دادم و حرکت کرد، و آن مانند حرکت دادن شیء آویزان است خدا فرموده: آیه در وصف منافقین است که نه از مؤمنان بودند و نه از کفّار بلکه هم به این و هم به آن سو میرفتند یعنی میان کفر و ایمان مردّداند نه حقیقةً به سوی مؤمنان و از آنهااند و نه واقعاً بسوی کفّار و در ردیف آنها هستند. بنظر م آید مراد تذبذب ظاهری و هر دو کنار آمدن است نه تذبذب قلبی و شاید مراد تحیّر قلبی آنهاست که نه واقعاً ایمان میآورند و نه از روی جهل کافر حقیقیاند. این کلمه فقط یکبار در کلام اللّه مجید آمده است.
