ترتیزک

لغت نامه دهخدا

ترتیزک. [ ت َ زَ ] ( اِ مرکب ) مخفف تره تیزک. ( آنندراج ).قسمی از بقولات خوردنی است که مزه اش تیزی کمی دارد، از این جهت به تره ( سبزی ) تیزک ، نامیده شد و در اصفهان آن را شاهی گویند و در عربی جرجیر. این لفظ مخفف تیره تیزک است. ( فرهنگ نظام ). تره تیزک. جرجیر. ( ناظم الاطباء ). تره تندک. خردل بری. شاه تره. کوله تر. خصه تره. رشاد. و رجوع به تره تیزک و جرجیر شود :
سخن ترتیزک بستان فکر است
سخن طوطی هندستان فکر است.ملا فوقی یزدی ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

گیاهی یک ساله با برگ های بیضوی و طعم تندوتیز که جزء سبزی های خوردنی مصرف می شود. دارای ید، آهن، و فسفات و ضد اسکوربوت است، شاهی، ککژه، ککش، کیکر، کیکیز.

فرهنگ فارسی

گیاهی است یکساله دارای برگهای بیضی جزوسبزیهای، خوردنی، طعمش تندوتیز
( اسم ) تره تیزک .

دانشنامه عمومی

ترتیزک (سرده). ترتیزک، ازمک ( نام علمی: Lepidium ) نام یک سرده از تیره شب بویان است.

دانشنامه آزاد فارسی

تَرتیزَک
تَرتیزَک
گیاهی علفی و یک ساله، با نام علمی Lepidium sativum، از تیرۀ شب بو. ترتیزک بومی منطقۀ وسیعی از مصر تا تبت است. برگ و ساقه این گیاه به رنگ سبز روشن و گل هایش صورتی روشن یا سفید است. برگ و ساقۀ جوان و تازۀ این گیاه طعم بولاغ اوتی دارد. ترتیزک اثر ضد اسکوربوت قوی، اشتهاآور، مدر، و تصفیه کنندگی خون دارد.