شطیط

لغت نامه دهخدا

شطیط. [ ش َ ] ( ع مص ) جورکردن بر کسی در حکم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
شطیط. [ ش َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان خسروآباد بخش قصبه معمره شهرستان آبادان. واقع در کنار شطالعرب. جمعیت آن 300 تن و آب آن از شطالعرب است.محصول آنجا یونجه و خرما و شغل اهالی زراعت و کارگری شرکت نفت و حصیربافی است. راه آن ماشین رو و ساکنان آل ابومصرف هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
شطیط. [ ش َ ] ( اِخ ) شعبه اصلی رود کارون را گویند. چهاردانگه. چون کارون برابر شهر شوشتر رسد به دو شعبه شود، قسمت اعظم آن به جانب مغرب پیچد و از شادروان شاپور گذرد وسپس روی به سوی جنوب کند این شعبه را شطیط یا چهاردانگه گویند. قسمت دیگر مستقیم به جنوب سرازیر شود و آن را گرگر یا دودانگه گویند و این دو شعبه در بند فیر باز به هم پیوندند و زمین وسط دو شعبه ، شبه جزیره یا جلگه میناب نامیده می شود. ( از یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

جور کردن بر کسی در حکم

دانشنامه عمومی

شطیط شاخه اصلی رودخانه کارون در شوشتر است که چهاردانگه نیز خوانده می شود. رود کارون در بدو ورود به جلگه خوزستان به صخره بزرگی که شوشتر بر آن بنا شده برخورد می کند و توسط بند میزان به دو شاخه شطیط و گرگر ( چهاردانگه و دودانگه ) تقسیم می شود. در نهایت این دو شاخه پس از طی حدود چهل کیلومتر در منطقه بند قیر جنوب شوشتر به یکدیگر می پیوندند و با ادغام با رود دز، رودخانه کارون بزرگ را تشکیل می دهند.
آب این رودخانه برای مصارف کشاورزی مناسب می باشد. شطیط با گذر از کنار شهرستان شوشتر علاوه بر سیراب کردن زمین های کشاورزی و تأمین آب مردم این شهرستان منظره های زیبای طبیعی را در این منطقه به وجود آورده است.